A néboa púrpura

Os personaxes volven a casa tras unha noite de festa na vella Valdomar cando os sorprende unha misteriosa néboa de cor púrpura. Os personaxes perden o sentido da orientación. Ao seu redor respírase un ambiente de ameaza. De súpeto, a néboa toma forma e trata de atraer ao seu interior a Norberto Castaneda, un tosco veterano de Kherantor. Os seus áxiles reflexos permítenlle zafarse da néboa e sen agardar un segundo buscan refuxio nunha casa cercana que presenta evidentes mostras de abandono. 

Alguén está a asubiar unha canción no exterior. Eleanor de Miranda, unha Corredora da lúa dos bosques de Miranda, recoñece a melodía. É unha vella canción da xente rata que a elfa tivo a ocasión de escoitar na súa infancia.

Eleusis, a severa irmá de Eleanor, atrévese a saír ao exterior e contempla como unha muller descobren que foron arrastrados lonxe de Valdomar, a un semiplano no que foi confinada Zulania, raíña das ratas.

Os personaxes deciden visitar o Campamento dos Errantes, a corte de Zulania, repleto de tendas e vellos carromatos decorados con vistosas cores. Acceden á tenda da raíña e presencian un baile salvaxe no que a xente rata fan virar os fíos das súas armas nunha sorte de bulebule mortal do que algún non sae moi ben parado.

Mijail, un home rata gordo e bébedo con certa propensión para irse da lingua conta aos personaxes que a xente rata foi acusada inxustamente de propagar unha epidemia por Valdomar e Amón, feiticeiro do rei Limio, confinounos neste semiplano.

Eleanor a cambio dun baile cun rico mercader interplanar descobre que a única maneira de regresar a Valdomar é que a raíña lles convide a beber da súa propia copa. Para iso deberán recuperar o corazón de Írice, antiga amante do rei Limio, que supostamente se precipitou ao pozo de prata dos xardíns do rei. Este pozo de prata crese que é o lugar do que procede a néboa púrpura.

Norberto descobre que este semiplano é un reflexo da propia Valdomar e está convencido que pode conducir aos personaxes ata os antigos xardíns do rei. 

Equipados con fachos para manter baixo control á néboa púrpura logran alcanzar o pozo de prata. Brián Bidullio, un entusiasta mediano con gran talento para a maxia, examina as inscricións e bajorrelieves do pozo. Trátase dun poderoso encantamento de atadura que retén á xente rata atrapada neste lugar. 

Descólganse ao interior do pozo con tan pouca discreción que espertan a unha osa curuxa de plumaxe purpúreo que se abalanza sobre o grupo derrubando a Eleusis e deixándoa nunha posición moi delicada. Eleanor abalánzase sobre lombo da besta para protexer á súa irmá mentres o resto do grupo trata de manter á temible criatura a distancia. Cástor Félix, vello amigo de Norberto Castaneda e reputado bon vivant de Valdomar, consegue tombar ao monstro.

Os personaxes arrincan o corazón do ouso curuxa que resulta ser un rubí do tamaño dun puño da cor do sangue e observan como o interior do pozo comeza a desmoronarse. Sen perder tempo tratan de poñerse a salvo pero a cobiza supón a perdición para Norberto Castaneda e Eleusis de Miranda. Descubriron un gran botín no cubil de osa curuxa. Linda Mossellin nun golpe de sorte consegue facerse con algo do tesouro e vivir para contalo pero desgraciadamente, o teito colapsa sobre as cabezas de Norberto e Eleusis.

De regreso ao Campamento dos Errantes, Zulania convida os personaxes a beber da súa copa. As pálpebras pésanlles, os seus músculos non responden e perden o coñecemento mentres a raíña das ratas ri e ri de maneira triunfal e algo perturbadora.